Havferie Bergen, vissen in West Noorwegen, visreis Cordes

Gespecialiseerd in Sportvisreizen
www.cordestravel.nl

Havferie Bergen
Mei 2011

===========================================================

VISVAKANTIE HAVFERIE NOORWEGEN 30/04- T/M 10/05-2011, De Drie Limburgers

Deze vistrip zal om een aantal redenen als memorabel in onze boeken worden bijgeschreven. Allereerst de afwezigheid van onze kapitein Jack, waardoor er een zware taak op de schouders van Harold  kwam te liggen. Duidelijk dat ook Thei en Wim een meer verantwoordelijke rol in het geheel zouden krijgen. �We gaan er in gezamenlijke verantwoordelijkheid een mooie week van maken en als ook de Noorse vissen willen meewerken, kunnen we tevreden terugkijken �.

Het weer was, in het anders zo regenrijke Bergen uitzonderlijk goed en gaf de gelegenheid om elke dag te kunnen uitvaren en te vissen op de manieren die we graag wilden. De huurboot was zo veilig en snel dat we in korte tijd elke gewenste plek konden bereiken.

De hulp en adviezen van Magne, de verhuurder van huis en boot en zeker van Raffie zetten ons op het juiste spoor om een ongekend aantal vissoorten en een record aan totaal visgewicht mee terug te nemen. Duidelijk dat deze vistrip mag bijgeschreven worden als memorabel.

Zaterdag 30 april.
Rond 21.30 uur werd Wim opgehaald en koers gezet naar Noorwegen. Via de A1 naar K�ln kwamen we maar ��n Baustelle van 80 km snelheid, maar wel ��n uur lang tegen . Na een rustig stuk rondom Hamburg en een mooie rit door Denemarken checkten we rond 07.45 uur bij de Fjordline in Hirsthals in. Bijna hadden we bij een wegomlegging de verkeerde richting genomen, maar een vriendelijke wegwerker wees ons erop dat we alleen maar de borden hoefden te volgen. Alleen had hij niet in de gaten dat hij met zijn vrachtauto juist voor het bord stond!

Zondag 1 mei.
Om 12.00 uur konden we parkeren op dek B2 sectie 1 bij SE20. De kajuit voor de 22 uur durende overtocht lag op dek 5 nummer 139. Na de verkenning van de boot moesten Thei en Harold constateren dat deze soberder en kleiner was dan in 2007. Na het eten van een halve haan met frites, salade en een drankje waren we benieuwd naar de prijzen in de �belasting-vrije� shop. Het goedkoopste blikje bier van 30 cl. voor 10Nkr. ofwel 1.35 Euro was nu niet bepaald �taxfree�. Aan de infobalie even gevraagd hoe het verdere reisschema was, daarna gedoucht en onder het genot van enkele biertjes geluisterd en gekeken naar een prachtig orkest, dat voor elk wat wils had, ballads, maar ook Eagles en onvervalste Metallica. Om 23.00 uur de kajuit opgezocht.

Maandag 2 mei.
Om 06.30 uur opgestaan en rond 08.00 uur vertrokken voor de laatste drie kwartier rijden richting ons huisje in Havferie. Raffie had inmiddels laten weten dat hij onderweg was om ons te instrueren omtrent de bediening van de boot. We konden niet wachten om het huisje in te ruimen, om te kleden en uit te varen. Tegen 15.30 uur was het zo ver en zochten we het vertrouwde plekje van 2007 op, met als resultaat een gul en een koolvisje, gefileerd anderhalve kilo. Het begin was er, maar tevredenheid nog niet. Gelukkig werd Harold steeds vertrouwder met de boot, omdat de drift hem dwong om meerdere malen heen en weer te varen.

Na een lekkere maaltijd van tomatensoep, bami en sat� kwam Magnus om het bootcontract te tekenen en Thei te helpen met zijn internetverbinding en skypemogelijkheid met Lisanne op Mallorca. Dat zou nog een aantal keren gebeuren, met hulp van een expert en zelfs het plaatsen van zijn eigen laptop bij ons. Helaas, zonder veel succes.

Na het plannen van de volgende dag onder het genot van een hapje en drankje werd rond 24.00 uur het bed opgezocht. Harold en Thei samen en Wim alleen om hem de kans te geven nog eens een boompje om te zagen.

Dinsdag 3 mei.
Om half zeven opgestaan, zoals gewend spek met ei gegeten en tegen acht uur uitgevaren. Goed weer, iets bewolkt en weinig wind. Na enkele plekjes onderweg geprobeerd, besloten naar open zee te varen richting stek A, een gebied met dieptes van 21 tot 150 meter.

In de buurt ligt een gevaarlijke rots waar de golven splijten en ook een boot(je) niet veilig is. Dit zou nog vaak ons richtpunt zijn, indrukwekkend , maar tevens angstaanjagend. De stroming was zo sterk dat we de bodem niet haalden en de golven bleken toch hoger dan verwacht. Er zat niets anders op terug te varen naar de luwte van het eiland Teksla. Daar een tijdje gedrift op het plekje van 2007. Dat leverde op: een gul van 56 cm., een pollak van 55 cm. en drie koolvissen. De teruggezette kleinere exemplaren mochten zich weer aansluiten bij de vissen die ons losgekomen waren.

Terugvarend nog eens geprobeerd bij het �wormpje� van Teksla, tussen Teksla en Fugelay en in de buurt van de camping, maar er kwam geen vin meer bij. Dus vlug klaar met de drie kilo gefileerde vis. Rond 16.00 uur terug, alles opgeruimd, gegeten en Magnus weer ontvangen die Thei probeerde zijn internetverbinding te herstellen, maar tevergeefs. Wat wel lukte was het feit dat hij ons enkele plekken kon aanwijzen waar we zeker vis konden vangen. Met die laatste mooie gedachten zijn we maar gaan slapen.

Woensdag 4 mei.
Na het bekende ritueel van 6.30 uur voeren we om 8.00 uur uit onder een lichtbewolkte hemel, een zuidoostelijke wind kracht 4B. en droog. Bij het overboord gooien van de fileerresten en het snijden van wat stukjes makreel probeerden we even �op de kop�. Thei was direct wakker want een mooie gul van 64 cm. hield hem enige tijd bezig. Deze bleek echter alleen te zijn, want verdere inworpen leverden niets op. Dan maar naar de door Magne aangewezen stekken gevaren, wat inhield dat we bij 5 naar buiten gingen en op stek 19 en 20 probeerden. Het leverde vis op, maar tevreden???? Drie gullen van 64, 55 en 45 cm., ��n schelvis van 55cm., 2 koolvissen en twee ondermaatse gullen.

Om 13.00 uur voeren we terug omdat Raffie tegen 13.30 uur  zou komen informeren. Dat laatste werd heel kort, want overtuigd van onze mogelijkheden om meer te vangen kregen we een lesje �Hoe te vissen in Noorwegen� voorgeschoteld tot 15.00 uur.

Hoe vang je  o.a. pollak?
Pollak is een jager. Pilker tot 100 gram horizontaal inwerpen, laten zakken tot op de bodem en met lichte tikjes opdraaien. Wissel af met snel indraaien, en kijk op welke kleur pilker gevangen wordt. Begin dus elk met een ander kleur pilker. Hij jaagt rond de bergen aan de kanten. Bewolkt weer en kentering van tij is beste periode, dus vroeg of laat.

Worden de pilkers zwaarder, dan staande lijn met bijvangers en altijd aas. Ververs dit om de 20 minuten en laat dit snijden door iemand met schone handen. Pas op met benzinehanden. Vis de kanten van eilanden af en overgangen van diep naar ondiep.

Raffie drong erop aan om niet te blijven prutsen in het fjord, maar de open en diepere stukken op te zoeken. �Voor kleine vis moet je niet naar Noorwegen komen�, was zijn stelling.

Met deze wetenschap om 17.30 uur uitgevaren naar A, om de groten te vangen, maar drie trekken leverden niets op. Iets zuidelijker kwamen we in een school koolvissen terecht. We bleven daar bezig en genoten van de prachtige strijd van deze zeevis. Het waren pracht exemplaren van dik boven de 40 cm. en om ons gemoed op te krikken bleven we doorgaan met deze visvangst. De groten zouden we morgen wel gaan vangen. Toen we moe maar dik tevreden klaar waren hadden we van de 37 koolvissen een mooi partijtje filet van 12,5 kilo in de vriezer liggen. Natuurlijk gingen we niet de korte nacht in alvorens ��n van de visjes gebakken en in stukjes gesneden in een pilsje mocht rondzwemmen.

Donderdag 5 mei.
Vandaag moest het dan gebeuren. Om half vijf liep de wekker af en om zes uur tuften we richting A. Op de twee uitgezochte stekken vingen we grote koolvissen, maar de diepere plekken leverden geen grote vis op. Ook niet met aas op de bodem. De 51 koolvissen leverden een mooi plateau op, maar ook een tijdlang fileerwerk. Om 10.00 uur werd begonnen en rond 12.30 uur lag 18 kg. filet in de vriezer. De maaltijd van �Hopsing� was welverdiend, evenals het �uiltje� dat we van 14.00 tot 16.00 uur �knapten�. Omdat boot en auto ook dorstig waren moesten we eerst hun dorst lessen.

Om 17.30 uur uitgevaren en na enkele pogingen langs de steile wand doorgevaren naar Marstein, bij de reeds eerder genoemde gevaarlijke berg. Door naar A waar we probeerden om geen koolvis te vangen. De driften van 21 naar 120 meter  leverden echter alleen maar koolvis op. Op de terugweg langs de steile wand kwam echter een mooie lom van 62 cm. en 2 kg. naar boven. Samen met de 17 koolvissen verdwenen weer 7.5 kg. filet in de vriezer.

Vrijdag 6 mei.
Met de afspraak dat we alle koolvis zouden terugzetten voeren we om 06.00uur naar A waar we enkele toppen afdriften. De koolvissen hadden onze afspraak niet gehoord en beten er lustig op los. In dank daarvoor kregen ze hun vrijheid terug, behalve de hele grote.

Daarna geprobeerd om op grotere diepte te vissen in de buurt van het �vingertje van Teksla�.

En met succes. Tussen de 85 en 220 meter haalden we lommen, lengen, schelvis, pollak en grote koolvis naar boven. Vooral de lommen, die bij de aanbeet hun staart dwars gooiden, vergden alle energie. Thei spande de kroon door een mooi exemplaar vanuit een diepte van 234 m. naar boven te takelen. Rustpauzes waren nodig en zweetdruppeltjes parelden op zijn voorhoofd, maar het gevecht werd gewonnen van de lom van 63 cm. Daarnaast kwamen een schelvis van 63 en een leng van 83 ook nog boven water. De 20 vissen leverden 14,5 kg. filet op. Een lekkere maaltijd en een dutje hadden we verdiend  en om 18.00 uur wilden we weer uitvaren.

Maar�..de boot wilde niet starten en Magne kreeg hem ook niet aan de praat. De reserveboot werd uitgeprobeerd, maar leverde toch zoveel problemen tussen onze oren op, dat de regen als geroepen kwam en we besloten niet uit te varen. We maakten er uiteraard een lange en gezellige avond van.

Zaterdag 7 mei.
Om acht uur waren we aan de haven om met de reserveboot uit te varen. Magne en een vriend waren aan de kapotte boot bezig en gaven aan dat het misschien maar een kleinigheid was. Harold had inmiddels zijn diagnose gesteld en dat bleek later ook de juiste te zijn. Omdat we verwachtten dat de reparatie niet lang zou duren, toerden we in de omgeving wat rond. Tegen 11.00 uur konden we uitvaren en door de ZO-wind van 4B. besloten we door de smalle doorgang richting Glasvear te varen. De golven vielen mee, maar de wind speelde ons parten.

Dat was nog niet zo�n probleem, maar onze kapitein zag plotseling dat het olielampje oplichtte. Veiligheidshalve rustig teruggevaren naar de haven, waar Magne de motor resette en verklaarde dat hij toe was aan een beurt.

We startten op stek 12 en driftten toen ten ZW van Teksla. De koolvissen werden weer terug gezet, maar de gul van 73 verdween in de bak. Omdat het toch moeilijk driften was besloten we nog een tweetal uurtjes langs de steile wand te proberen. Op pilkers en shads vingen we verschillende pollakken, waaronder een van 63, die ook mee mocht naar Nederland. Een even grote leng kreeg dezelfde eer. De pollakken waren zo gretig dat er drie tegelijk aanbeten. Het leek wel �platvissen op Meerkerk�. Na de terugvaart om negen uur restte ons nog een lange en gezellige avond /nacht tot half twee.

Zondag 8 mei. Moederdag.
Nadat we ons verwend hadden met een beetje uitslapen tot half negen, begon de laatste visdag om tien uur. We hadden besloten om in het lekkere zonnetje langs de steile wand te blijven. Wij waren niet alleen. Een vijftal bootjes hadden hetzelfde idee. Jammer voor hun dat ze er te snel mee ophielden, want toen zij afvoeren begon het spel pas goed. Dicht tegen de rotsen, in de diepere geul, driftend, met grote en kleine pilkers, shads, alles haalden we uit ons arsenaal en niet zonder succes. Naast wat kleiner spul ging een pollak van 63 onder het fileermes.

Om de drift wat af te remmen hadden we twee emmers aan een touw in het water liggen. Het scheelde toch een km.

Omdat Raffie, Linda en Magne nog zouden langskomen gingen we op tijd terug om de boot en de hengelspullen schoon te maken en op te ruimen en de laatste maaltijd te nuttigen. Om half tien vertrokken zij waarna we ons bed opzochten met de afspraak om op te staan om half acht, half tien te vertrekken en om 12.00 uur in te checken.

Maandag 9 en dinsdag 10 mei.
In alle rust ontbeten, de hengels via het balkon naar beneden laten zakken, de andere spullen via de voordeur en de kist met onze �trofee�n� via de garage naar de auto gebracht. Ook de koelbox werd nog gevuld en alles toegedekt met de drijfpakken. Nadat we afscheid hadden genomen, restten ons nog drie kwartiertjes richting de boot. Thei bleef in de auto zitten en Harold en Wim bezochten de wereldberoemde vismarkt van Bergen en het oude gedeelte. Daar proefden ze een gerookt stukje walvis, overigens niets bijzonders.

Mooi was het, maar ook een beetje weemoedig, dat we met de boot langs �onze� visplekken voeren: Telksla, Marstein, het begin van de steile wand en de beruchte Marsteinboen.

Met het verder opstomen van de veerboot vervaagden de contouren van ons visgebied, maar de herinneringen eraan zullen nog lang heel helder in onze geest achterblijven !

Duidelijk dat het laatste stuk van deze reis bestond uit eten aan boord, genieten van een pilsje en zeker ook weer van het goede orkest. De auto bracht ons weer veilig naar huis, maar de eerste plek die we aandeden was de Graetheide waar we Thea en Jack bezochten om te horen dat de operatie goed was verlopen. Dat gaf nog eens extra voldoening, bovenop de positieve gevoelens van deze visvakantie in Havferie.

Wij zien nu al uit naar de volgende trip met de �Vier van de Drie Limburgers�.

Harold, Thei, Wim. 

Meer informatie over de accommodatie klik hier  Havferie >>>

>>Fotoserie deel 1<<  &  >>Fotoserie deel 2<<

==========================================================

Wilt u zelf op visvakantie naar Noorwegen ??
ga naar:  www.cordestravel.nl

Gespecialiseerd in Sportvisreizen
www.cordestravel.nl

    �  copyright 2011   Zeevisland.com, alle rechten voorbehouden
Disclaimer