Zeevisvakantie Havferie

Door Yvo Bindels

5 september 2011
Het is zover. De zeevisvakantie naar Noorwegen die ruim een jaar geleden bij www.cordestravel.nl geboekt is, gaat beginnen. Op drie kwartier rijden van Bergen ligt een prachtige accommodatie voor maximaal vier personen. Een huisje met alles erop en eraan en een goede stabiele boot met open zee en fjord binnen handbereik.

Vismogelijkheden te over in dat gebied. De geplastificeerde waterkaart die we kregen thuisgestuurd is al tig keer bestudeerd. Ondieptes op open zee zijn top voor dikke pollak en koolvis. Maar ook beschutte plekken bij elke mogelijke windrichting zijn belangrijk. Aangezien we graag pilkeren met relatief licht materiaal zijn dieptes tussen 15 en 50 meter het meest interessant. Vooral daar waar de diepte flink schommelt.

Hans, Wiel en ik zijn absoluut geen ervaren zeevissers, maar met een goede voorbereiding en tips van CordesTravel gaat het vast wel lukken. Ik droom al helemaal weg. Het is in elk geval vakantie, dus geen gestress. En juist dat laatste gebeurt helaas toch op de heenreis midden in de nacht. Met ruim 3,5 uur speling op het reisschema zijn we lekker op weg als plotseling gevarenlichten knipperen. 

Hu, er was geen kip op de weg? Toch staat het er opeens muurvast. We staan reeds een uur stil als we op de radio horen dat er een vrachtwagen met gevaarlijke stoffen is gekanteld. De snelweg blijft nog eens anderhalf uur gesloten. We blijven geduldig wachten, kunnen ook niks anders.

Weer een uur later bereikt ons het bericht dat de snelweg de hele nacht afgesloten zal blijven en we de aanwijzingen van de politie moeten volgen. We worden langzaam nerveus want de tijd begint te dringen en de veerboot gaat echt niet op ons wachten. Na ruim vier uur stilstaan is er complete chaos. Automobilisten keren om en anderen vullen de ontstane gaten.

Eindelijk komen er zwaailichten dichterbij. Agenten begeleiden het verkeer terug naar de vorige afrit. Dan wordt het even zoeken. We moeten nu een uur goed maken op het schema om de boot nog te halen, dan tel ik het tanken niet eens mee. De rest van de nacht en de ochtend kunnen we stevig doorvlammen en kunnen op het nippertje inchecken, als laatste auto. Pfff.

Na een goede nachtrust op de Fjorline komen we op maandagmorgen in Bergen aan. De huiseigenaar Magne is vriendelijk en behulpzaam. Hij vaart even met ons uit zodat we aan de 6,40 mtr lange boot met 60 pk Suzuki kunnen wennen. Ook toont hij de rotsen die we bij in- en uitvaart van de haven moeten ontwijken. We krijgen een uitgebreide weersvoorspelling op kaart met daarbij tevens de waterstanden, stroomsnelheid en golfhoogte op zee.

Het weer ziet er niet best uit, toch lijkt het in de avond mee te vallen en gaan we er uiteraard op uit. We zoeken een beschutte plek aangezien het stevig waait. Dicht langs een lange muur van rotsen kunnen we mooie driften maken. Het blijkt er bomvol te zitten met makreel. De pilkertjes van 50 gram komen er nauwelijks doorheen, elke inworp hangt er al snel een makreel aan.

Ze zijn fel en ook mooi om te zien, maar na zo�n tien stuks wil je wel wat anders. We schakelen over op pilkers van 75 tot 100 gram en weten nu regelmatig de bodem te bereiken. Enkele middelgrote pollaken en een wijting kalmeren onze eerste vangdrang. De tweede dag zijn we op tijd op. Bakken broodjes in de oven en na spek met eieren staan we te popelen om het water op te gaan.

In ons enthousiasme vergeten we een doek mee aan boord te nemen, beetje onhandig met de makrelen die weer volop present zijn. Hans zijn handen en hengelhandvat beginnen al een beetje op een makreel te lijken. We komen langzaam in het ritme en vangen met regelmaat mooie vis. Ook krijgen we veel regen te verwerken, maar dat mag de pret niet drukken.

Pollak is een prachtige sportvis die graag op snelheid door het water jaagt. Snelgeviste pilkers doen het dan ook erg goed op deze snelle jager. Vlak boven de bodem vang ik op een bijna gesleepte pilker enkele schelvissen waaronder mooie exemplaren. Ze bieden behoorlijke weerstand op de 100 grams spinhengel. 

Wiel probeert het eens met een Spro Dullshad van 11 cm op een 80 grams jigkop. Dat blijkt een prima keuze, want dicht bij de bodem vangt hij nu ook kabeljauw en tijdens het binnendraaien vlamt er regelmatig een pollak op. Ook heeft hij veel minder �last� van de makrelen. De makrelen vallen wel regelmatig de wartel boven de onderlijn aan, met hun minitandjes rafelen ze onze 30 ponds dyneema hoofdlijn, wat betekent dat er regelmatig een stukje lijn af moet. 

Vooral op een richel van 30 naar 50 meter diepte vliegen onze hengels regelmatig krom. Door de wat hardere stroming vissen we nu met pilkers van 80 tot 125 gram. Dat is ook wel de grens voor de hengels en molens die we nu gebruiken. De boot blijft ook bij een stevige golfslag stabiel liggen. Dit komt doordat een speciale ruimte met 300 liter water volloopt. Tijdens het varen loopt dit water er weer uit.

Ook de volgende dag houdt de wind helaas aan. We kijken regelmatig dicht bij zee hoe de golven zijn, maar deze blijven helaas nog veel te hoog. Vandaag is echt werken voor een spaarzame aanbeet. Wel komen er weer wat soorten bij, zoals geep, roodbaars, lom,een lipvis en een klein gestekeld bruin visjes waarvan ik de naam niet weet.

De meeuwen houden ons met hun scherpe blik nauwlettend in de gaten en proberen vissen die niet gelijk terug de diepte in zwemmen op te pikken. Er ontgaat ze niks! Ze lijken een kromme hengel te herkennen, want als ik een makreel binnen haal hangen ze al boven me. Een meeuw duikt vlak naast me richting makreel die ik aan boord lift. Snel haal ik de vis naar me toe, maar de meeuw raakt met een vleugelpunt de lijn. De lijn breekt en makreel zakt met pilker naar het diepe. Balen.

Tegen de avond staat mijn hengel wel erg krom. Het leek even op een hanger, maar er zit toch beweging in. Wat zou dit zijn? Na een goed kwartier drillen op het randje blijkt dat ik een grote kabeljauw in z�n zij gehaakt heb. De huid is behoorlijk taai, want de dreg zit er maar dun in, terwijl ik behoorlijk wat druk heb uitgeoefend. Mazzeltje, maar wel een mooie vis.

Het nieuwe weersbericht ziet er beter uit. Misschien kunnen we de laatste dagen zelfs open zee op?

Net zoals bij iedere vakantie vliegen de dagen voorbij. Na de eerste dagen met regen en wind, lijkt het weer nu de goede kant op te gaan. Vanaf de ontbijttafel kijk ik richting zee. De golven zijn al minder hoog dan gisteren, maar spatten wel nog in wit schuim uiteen als ze tegen de rotsen rollen.

Een uur later komen we erachter dat we opnieuw tussen de beschutting van enkele eilanden moeten blijven. Op open zee gaat het er net nog te wild aan toe. Geen probleem, er zijn voldoende veilige stekken. Vooral de ondieptes bij de fjordingang zijn interessant. De makrelen zitten er weer volop. Hebben geen zwemblaas en zijn daardoor minder goed op de dieptemeter te zien.

Wel zien we enkele duidelijke visbogen op het scherm, ze staan op zo�n dertig meter diepte, terwijl het er 50 meter diep is. De pilker laten afzakken en in hoog tempo binnenvissen, het liefst met een versnelling ertussen, levert ons pollak en koolvis op. Ze moeten echt supersnel zijn daarbeneden.

Pollak jaagt volgens mij vergelijkbaar met roofblei, de grote onderstandige bek duidt erop dat ze graag opwaarts jagen. Ook vangen we af en toe kabeljauw, soms voorzien van een soort van tijgerprint. Prachtig om te zien. Door het wisselvallige weer worden we regelmatig op mooie regenbogen getrakteerd. Ik geniet elke dag van het ruige karakter van de rotskust. De vele ruwe eilandjes worden gestreeld door het getij, dag in dag uit, jaar in jaar uit. Werkt behoorlijk relativerend op me.

Er komt een grote roofvogel dichterbij, het is een zeearend, duidelijk herkenbaar aan de witte kop. Imposante verschijning. Vliegt recht over onze boot heen en verdwijnt achter de rotswand. Ondertussen is het zonnetje tevoorschijn gekomen. Tijdens het optikken van de pilker voel ik iets spartelen. Vast weer een gehaakte makreel. Het blijkt echter een grauwe poon. Komisch visje, nog niet eerder gevangen.

Een hongerige meeuw ziet hem wel zitten als ik een fotootje maak. De brutale vogel komt vlak boven me hangen en het scheelt niet veel of de vis wordt voor de camera weggegrist. De poon heeft genoeg kracht om snel de diepte in te zwemmen na de plons in het zoute water en de meeuw moet haar ontbijt nog even uitstellen.

Vervolgens krijgen we nauwelijks nog een aanbeet. Het is nu eb en de stroming is compleet weggevallen. Wat we ook doen, de vissen hebben geen zin meer. Zelfs de meeuwen zitten te geeuwen naast de boot. Ja makreel, die kun je er met de vijf tegelijk vangen als je wil, ieder moment van de dag. Tijd voor een si�sta. We zoeken het huisje op dat op slechts vijf minuten varen van de fjordingang verwijderd ligt.

Ook �s avonds loopt het niet echt storm, maar we vangen wel af en toe vis. Hans slaat aan na een mooie aanbeet en lijkt wel vast te zitten. Toch sputtert er iets tegen. Nauwelijks vluchtpogingen, maar wel een log gewicht en duidelijk vis. Zou hij iets vals gehaakt hebben? De dril verloopt stroef en op flink wat spanning haalt hij de vis meter voor meter omhoog.

De wind geeft de boot ook nog eens de nodige vaart, wat het voor Hans nog zwaarder maakt. Ik start de motor om dit effect op te heffen. Op een afstandje van de boot verschijnt iets in het oppervlak. Ik herken er even niks in. Het is bruin en grof. Als we dichtbij komen, zien we dat het een grote zeeduivel is, de veertiende soort deze vakantie. Wat een lelijkerd, geen wonder die naam.

De korte vinnetjes lijken wel pootjes. Het dier spert zijn bek wijd open. Tanden genoeg, zelfs op de tong staat het er vol mee. Duidelijk last van tandsteen. We kijken onze ogen uit. Een lelijk en vreemd, maar eigenlijk ook een gaaf wezen.

De volgende ochtend is het windstil. Yes! We koersen gelijk naar open zee. De gps en waterkaart aan boord zijn van grote waarde. Een stuk uit de kust bevinden zich twee grote onderwaterbergen in een gebied dat verder vrij diep is. De ene heuvel reikt tot vijftien meter onder het oppervlak, de andere tot vijfentwintig meter. Ertussen en eromheen is het veertig tot vijftig meter diep, daarna zakt het de verder de diepte in, 80, 150 tot wel 200 meter.

Even timen met wind en stroming. De eerste drift gaat gelijk perfect. We driften langzaam tussen beide heuvels door. Ik laat het 90 grams zwarte Dieter Eisele pilkertje naar de bodem zakken en vis het snel binnen. Er volgt een flinke klap op de hengel en de slip giert het uit. Het lijkt alsof ik een formule1-wagen gehaakt heb. Kicken! Steeds als ik denk de vis in beeld te krijgen, schiet deze weer enkele meters de diepte in.

Gelukkig vangt de hengel de vluchtpogingen goed op en kan ik even later met een superpollak op de foto. Wat een vis! We hebben overduidelijk een hotspot getroffen, want we vangen vis na vis. Voornamelijk koolvis, maar ook pollak en af en toe kabeljauw. Continue kromme hengels. Dit begint op krachtsport te lijken.

He, wat rolt daar door het oppervlak? Een groepje tuimelaars passeert de boot. Ze zien er vredig en speels uit en trekken zich niks van ons aan. Ze zijn helaas te snel weg voor een plaatje te schieten. De driften zijn super en duren telkens een minuut of twintig. Zwarte, zilveren en blauwe pilkers blijken favoriet. De wind trekt ietwat aan, maar het is nog wel te doen met de golven. We beleven een prachtige dag.

Helaas is er voor onze laatste dag erg slecht weer gemeld. We besluiten geen wekker te zetten en te bekijken of zich nog een geschikt moment aandient om een laatste keer uit te varen. �s Morgens is het niet te doen. Striemende regen en harde wind. We ruimen alvast wat spullen op. In de middag lijkt het mee te vallen en gaan we nog twee uurtjes op pad.

Dicht onder de kant blijft het bij wat pollak, koolvis en uiteraard weer makreel. Ik verspeel helaas nog een behoorlijk zware vis, vermoedelijk een grote kabeljauw. Dan zit de visserij er helaas op. De boot en hengelspullen worden goed schoongemaakt met zoet water, want het zoute water doet echt een aanslag op vele onderdelen van de uitrusting.

De vier benzinetanks van 25 liter worden weer gevuld en teruggeplaatst in de boot en berging. Hengels en drijfpakken mogen weer de skibox in. �s Avonds wordt de rest opgeruimd en staat alles klaar voor het vertrek morgenochtend. Onder het genot van een pilsje praten we na over deze geslaagde trip.

Tot slot wil ik Raffie en Linda bedanken voor hun uitstekende service, ze staan altijd voor hun gasten klaar en zijn zeer gespecialiseerd in reizen naar Scandinavi� en IJsland. Het was voor ons een heerlijke onvergetelijke vakantie!

Yvo Bindels

Meer informatie over de accommodatie Havferie Bergen klik hier >>>

>>Fotoserie deel 1<<  &  >>Fotoserie deel 2<<