Vissen in Noord-Frankrijk

Ben een week geleden naar de dochter in Izegem getrokken. De eerste dag ben ik op verkenning geweest in de streek rond Dunkerque. Stranden, pieren, dijken. Genoteerd dat er een kerncentrale was met een kanaal waar het koelwater weer de zee in stroomde. In dat kanaal - dat voor een stuk langs de centrale liep - zwommen grote zeebaarzen of harders. Het was iets te ver om ze goed te kunnen onderscheiden. Dit stuk was geheel omheind en aan die beesten kon je niet aan. Wat verderop liep dat kanaal de zee in en daar stonden verschillende Fransen te vissen. Emmers vol zeebaarzen, maar meestal te klein.

Ben daar enkele dagen later weer naartoe getrokken met mijn 24-jarige dochter die al evenzeer vissenbloed in haar aderen heeft als ik. Het was veel leergeld betalen. Door de sterke stroming (en de drukte) kon je niet met dobbers vissen. Met een voldoende zwaar lood evenmin: er lagen overal stenen. Deze keer stonden de vissers meer weg van de monding aan het strand. We hadden al enkele lijnen verloren toen twee vissers ons wenkten. Het waren Belgen en we mochten tussen hen in staan. Ze visten met 70 gram lood, gooiden schuin uptide in, en lieten dan hun aas (garnalen, redgill, zeepieren) drijven tot de volgende drift. Je moest natuurlijk opletten dat je lijn niet verward geraakt met je buurman. Ik kreeg een loodje van ��n van hen en ja: je voelde het loodje tegen de rotsen tikken, soms viel het even stil, dan moest je meteen een rukje met de top van je hengel geven en dan kwam het weer los en dreef verder. Soms kwam je natuurlijk nog vast te zitten, maar zo ving ik daar mijn eerste zeebaars.

Dan zijn er de lange pieren met op het einde de vuurtorens (Jet�e de St-Pol, jet�e du Clipon en Jete� de Petit fort Phillippe) Op de eerste ben ik niet geweest, die ligt niet zo ver in de zee, en lijkt enkel interessant met hoog water. De andere lopen heel wat verder de zee in. Op de tweede kun je overigens met je auto op. Ik denk dat het vijf minuten rijden is op de pier zelf�

Daar was ik �s avonds een kijkje gaan nemen. Er stonden verschillende vissers, ik ben niet lang genoeg gebleven, want er stond een snijdende koude wind, maar je kunt er bijna vanuit je auto vissen. De laatste wordt bijna nooit bezocht, ik denk dat dat gedeeltelijk te maken heeft met de toeristen en ook dat er nogal wat blokken rond die vuurtorens liggen. De blokken zijn alleszins veiliger dan de blokkendammen rond onze pieren (zoals in Zeebrugge, waar je overigens niet op mag) maar je moet wel uitkijken dat de wind niet verkeerd zit want dan slaan de golven om die blokken heen.

Dan heb je de �Digue du Braek (zo is het goed gespeld, ja) en dat is echt een ervaring. Langs de ene kant is er een niet te breed maar wel lang strand, met muien en zwinnetjes, ik schat die dijk een km of vier lang.Aan de andere kant heb je een brede �dok�. Die dok is aan de dijkkant ondiep en wordt langzaam dieper naar de overkant. Aan de overzijde liggen de containerschepen. Het water is er kristalhelder. Ik geraakte aan de zeekant niet over de branding heen, en ving er maar ��n zeebaarsje. Dat zwemt intussen weer. Ik had geen waadpak en gooide maar een 90 meter ver, dus ik moet gaan sparen voor een degelijke strandhengel. Dan maar met dochterlief eens aan de andere kant van de dijk geprobeerd, maar daar moest je al evenzeer ver gooien. Aan het begin van die dok was een versmalling, een sluis waardoor de grote mastodonten binnenvoeren. We vonden een verbogen afspanning en een soort van poortje (wellicht door voorgaande vissers �geregeld�) Nu konden we dieper vissen, en we schoven telkens op. Daar vingen we wat kleine wijting en steenbolk en zeebaars, maar ook max 25 cm groot. Dat was een twintig meter van de sluis af. Er hangen daar grote banden aan de kaaikant. Op de schuine kant naar de sluis toe waagde mijn dochter het ook een keertje, maar de draad bleef maar aflopen, 30 meter, veertig, vijftig, zestig. Dat kon niet. Dus haalde ze weer in. Ik moest overnemen, ze kreeg het loodje er niet meer uit. Ik denk dat daaronder een grote spuisluis was, die het lood meetrok; het was ongelooflijk wat een kracht er in stroming kan zitten. Vandaar natuurlijk de zeebaars in de buurt van die sterke stroming.

Dunkerque is niet echt erg ver, ik was op de stek in ongeveer anderhalf uur, vanuit Antwerpen. Pieren moet je in Frankrijk niet kopen; die zijn er verschrikkelijk duur, neem die maar van hier mee, of steek ze er zelf. Ook met zagers boek je er succes. Vooral de redgill die �in die vorm die een collega visser me toonde wat op een smalle versie van een garnaal leek, bleek er wel succesvol.

De vissers daar hebben ook een site, als je ��n van de genoemde plaatsen hierboven intikt, vind je die vast. Ze delen hun vangsten maar spaarzaam mee, er lijkt niet beter of slechter gevangen te worden. Je kunt er aan de kerncentrale het heel jaar door zeebaarzen vangen. Op Google Earth vind je die wel, links van de haven boven het stadje �Gravelines�. In de jaren 70 was het de grootste centrale van de wereld, hoe het nu zit, weet ik niet. Als je nog meer wil weten mail me dan maar op mijn thuisadres: [email protected].

Groetje Gilbert

-----------------------------------------------------------------

Heeft u ook een verhaal over vissen, een groot of een klein avontuur mail het ons,
en wij plaatsen het op de site. E-MAIL

INDEX

TERUG